Ve olan oldu. O yoğunluktan önce Yaprak Dili sızdı. Dünya. Gün. İlk olarak. Ve Göç. Herkese ne de çok yakışıyor. O çıkılan yamaçlar ve dağ çağrılarına doğru genişledi. Sonra kendisine döndü. Kanamanın mı demeli, yoksa önlenemez bir gerilimin olanca ağırlığı ile dillenmesi mi demeli. Aşk vurdu suya. Sonrası. Hep dua olarak, dönüp dolaşıp bir dua olarak diz çöktü. Ama ateşini kollayarak, İbrahim de dört kuş göndermişti dağa. Eskiler anasır-ı erbaayı önemserdi.
Bunu bildi ve Ölüm dilinin kıyısında Vardım narin suçlar içinde terk ettim korkudan dağları dedi. Ve şimdi onda 'Mebafesi kadar inlemektedir rüzgar'.