Risale-i Garibe XVII.ve XVIII:yüzyıl Osmanlı toplumunun adab-ı muaşeretini,yani görgü kurallarını öğretiyor bize.Ancak burada başka eserlerde olduğu gibi edepli bir toplumun renkli fotoğrafı değil arabını görüyoruz. Yazar yollara tükürenleri , sofra adabına uymayanları alışverişte hile yapanları, sohbet meclisinin kararlarına uymayanları, zinakarları, karaborsacıları, esrarkeşleri... neredeyse toplum hayatının her kesiminde edepsizlik edenleri ağır bir dille eleştirmiş ,onları ağır hakaretlerle doğru davranışa yönlendirmeye çalışmıştır. Bu risale o günün diliyle yazılmıştır. Argo ifadeleri , küfürleri ve benzetmeleriyle eşsiz bir dil hazinesidir.XVII.yüzyıl Türkçesinin aslında günümüz Türkçesine nekadar yalın olduğunu gösteren ilgi çekici bir örnektir.