Efrotes-Tiglat veya Fırat-Dicle, Greklerin adlandırdığı şekilde'iki nehrin arası',daha bildik bir ifadeyle Mezopotamya. Prehistorik dönemlerden beri dünyanın merkezi. Tevrat'a göre gan eden, yani 'cennet bahçesi; Yeryüzünde hiçbir uygarlık Mezopotamya'da ortaya çıkanlar kadar dünyayı şekillendirmemiştir. Tarih, siyaset, mimari ve sanat bu topraklardan başlayarak dünyaya yön vermiştir. Modern dünyayı oluşturan dini düşünce bu coğrafyada ortaya çıkmıştır. Mezopotamya yaklaşık elli bin yıldır iskan mahalidir.

Oldukça komplike yapısından dolayı Ortodoks teolojisi Hıristiyanlık çalışmalarında en az ele alınan konulardan birini teşkil eder. Bir zamanların yüksek kültürlerine kaynaklık etmiş bu teoloji, 15. yüzyıldan itibaren içine girdiği siyasi konjonktürün etkisi ile gittikçe kapalı bir hüviyete bürünmüştür. Bu kapalılık 20. yüzyılda kominizmin hükmetmiş olduğu alanlardaki Ortodoks düşüncesinde yakın zamanlara kadar değişmeyecek şekilde varlığını daha da katılaştırarak sürdürmüştür. Tarihte veya bugün Katolik

En primitifinden en karmaşık olanına kadar yeryüzündeki bütün dinler güçlü bir mistik damara sahiptir. Geleneksel yorumlara göre, dini düşüncenin marjinal kanadını temsil ediyor gibi görünen bu damar, aslında tarihsel perspektiften bakıldığında din fikrinin tam da merkezinde yer alır. Özellikle Yahudilik, Hrıstiyanlık ve İslam gibi monotesit dinler söz konusu olduğunda durum tamamen böyledir. Bu bağlamda Yahudilik içinde çok güçlü bir mistik kanalın var olduğunu söylememiz gerekiyor. Yaklaşık MÖ. 1. yüzy

Hıristiyanlık, vahye dayanan dinler içerisinde en nev-i şahsına münhasır teolojiye sahip olan bir dindir. Gerek kredo ve dogmaları ve gerekse ayinler boyutuyla incelendiğinde, Hıristiyanlığın bu özelliği hemen farkedilir. İzahı mümkün olan hususları anlama ve anlatmada her hangi bir problem yoktur. Ancak ´izah edilemeyen fakat inanılan´ diye formüle edilen bir çok husus vardır ki,325 yılında yapılan İznik Konsili´nden 1962-1965 İkinci Vatikan Konsili´ne kadar 21 genel konsilde ve hatta 325´den önce ve sonra

Birinci Bölümde, Yahudiler nezdinde mümtaz bir yer işgal eden ve İsrailoğulları´nın ataları olarak kabul ettikleri, İbrahim, İshak ve Yakub´un inanç ve ibadetleri hakkında ileri sürülen bazı görüşler üzerinde durularak, onların ibadet ve ibadet yerleri hakkında bilgi sunulmuştur. Daha sonra Musa döneminden itibaren ortaya çıkan toplanma çadırı, Ahid Sandığı ve din adamları müessesesi gibi ibadet ve dini merasimle ilgili yenilikler açıklanmaya çalışılmıştır. Bu bölümde Ayrıca Yahudi ibadetinde çok önemli