Edebiyat Tarihçilerinin hikemiyat diye adlandırdıkları tefekkür ve hikmete yönelik şiirin özelliğini, genellikle öğüt ve nasihat ifade eden ayet ve hadisler, sosyal ve siyasi olayların hakimane (bilgece) bir biçimde formüle edilmesi, halkın dilinde söylene söylene klişeleşmiş ve onun hayat anlayışını yansıtan atasözleri ve deyimler, kıssadan alınan hisselere düstur olan kelam-ı kibarlar, insanların hafızasında adeta canlı bir tablo gibi yaşayan ve tecessüm eden adet ve geleneklerin gerçek hayata yansıması,

Lâtin harflerinin kabulü meselesi bir hayli saik ve sebeplerle ortaya çıktığı zamandan beri, hele şu son seneler içinde harflerimiz, yazımız aleyhinde çok şeyler söylenmiş, söylenecek de hiçbir şey bırakılmamış gibi idi. Bunların Sınıf sınıf mazarratları, hiç de farkında olmadığımız kanaatleri ortaya koydu. Lâtin harflerinin de onlara mukabil meziyetleri, ehemmiyetleri, herhalde onları kullanan milletlerden daha ziyade tarafdar kesilerek göklere çıkarıldı. Bütün bunları biliyoruz, sebkü rabtı olmayan bu idd