Batı'da ortaya çıkan anayasacılık hareketleri, hukukî modernleşmeyle bağlantılı olarak kısa bir süre sonra Osmanlı Devleti'ni etkilemeye başlamıştır. 1839 Tanzimat Fermanı, 1856 Islâhât Fermanı ve 1876 Kanun-i Esâsisi bu çerçevede Osmanlı merkezinde ilan edilen anayasal metinlerdir. Osmanlı Devleti'nin Tanzimat projesini eyâletlerde uygulama çabası, eyâletlerin kendi iç ve dış dinamiklerinden kaynaklanan hukukî ıslâhat süreci anayasacılıkla ilgili görüşlere, tartışmalara ve uygulamalara belli ölçüde merkezi

Geniş bir coğrafyada uzun bir dönem hükümran olan Osmanlı Devleti farklı toplum ve devletleri hakimiyeti altında bulundurmuştur. Böyle bir yapı, devleti, güçlü bir idarî teşkilat oluşturmaya, merkez-taşra ve devletlerarası denge ve uyumu dikkate alarak bazen iradî bazen mecbûri farklı idare tarzları ortaya koymaya zorlamıştır. Eyâlet-i mümtâze, çeşitli etkenlerle taşrada uygulamaya konulan idarî tarzlardan biridir. İnceleme, tipik ve belki de en önemli uygulaması olan Mısır örneğinde eyâlet-i mümtâze statüs