Kıvırcık kuzucuklar gibiydiler aramızda, Süt dişlerinin altında keskin vampirler... Meleşmeleri kolonlanmış, aynı ton aynı tını; Tebessümleri kâğıttan biçilmiş, aynı ayar... Bense kusurluyum evet, kusursuzluk riyadır; Şöyle dedim: bunlarla yolum kökten ayrı. Kuzular kurda dönüştü ansızın kudurdu; Dolunayda azarlarmış Holivud efsanesidir... Senesi şöyle kalsın, aylardan Temmuz'du. Daldılar protez dişlerle halkın gırtlağına; Halksa bildiğiniz millet... Dimdik durdu... Ne güneşler battı yine bir hilâl uğruna;

Yılkı, akşamın dar vakti sığır yolağı denilen dar geçitten, arzı gümbür gümbür sarsarak girerdi köye. Yazı yabanın canavarıyla, kurduyla girmiş olduğu cenklerden yarı vahşi bir hale gelmiş olan yılkı başı aygır, muzaffer bir kumandan edasıyla gerile gerile, yılkıyı kendilerine tahsis edilen geniş ağıla doğru sevk ederdi. En geride kalan en arık atta içeri girdiğinde, yağız iki delikanlı zulalandıkları yerden fişek hızıyla fırlayarak ağılın kapısını kapatırlardı. Atlar ağılın madrap tabir edilen yüksekçe tar