“Biz, hani şu sözüm ona barışçıl insanlar, imgelemimizde şiddeti ve can almayı habis bir davranış olarak değerlendiririz. Kimi zaman da ona hoşgörülebilir, gerekçelendirilebilir, merhametgiriz, hatta takdir edilesi bir şeymiş gibi bakarız. Şiddetin ve cinayetin köklerinde hem kişisel hem de toplumsal ilişkilerin yattığının farkındayızdır. Bunların açgözlülük, öfke, sadizm ya da çarpık adalet algısı türünden saiklerce körüklendiğini bildiğimiz gibi kültürlerin/toplumların kendilerine has öldürme metotları ic

Cem Doğan bu çalışmasında bizi Osmanlı modernleşmesinin cinsiyetini sorgulamaya davet ediyor. Yazar, Tanzimat Fermanı'nın ilanıyla ivmelenen modernleşme düşüncesinin yalnızca bürokrasi ya da askeri alanla sınırlı kalmadığını, değişim düşüncesinin bizatihi kendisinin de hem kendi içinde bir başkalaşım geçirdiğini hem de toplumun tüm katmanlarına ama bilhassa da küçük burjuva hayatlara şu ya da bu şekilde yön verdiğini öne sürüyor. Toplumsal cinsiyet rollerinin de bu süreçten nasibini aldığının, mekân(lar)ın