Bu çalışmamızda genelde tarihle, özelde ise Kur’ân’ın tarihe bakışı ile ilgili olarak söylenenleri ifade ettikten sonra, konuyu eleştirel bir bakış açısı ile ele almaya çalışacağız. Daha sonra bu eleştirilerin üzerine kendi tezimizi yerleştirme gayreti güdeceğiz. Bugüne kadar tarihle ilgili olarak dile getirilen söylemlerin geleneksel bir bakış açısı taşıdığı görülmektedir. Bu gelenek, uzun yıllar herhangi bir değişime uğramamış ve tarihçilik mesleği, bilgilerin bir araya getirilerek derlenmesi görevini ifa

Kazvinî'nin Âsâru'l-Bilâd ve Ahbâru'l-İbâd adlı eseri, tarihî coğrafya alanının önemli bir eseri olmasına rağmen, gerek Türkiye'deki ve gerekse yurt dışında yapılan akademik içerikli yayınlarda yeterli ilgiyi görmemiştir. Bunun nedenlerinden birisi olarak yazarın diğer eseri Acâibü'l-Mahlûkât ve Garâibü'l-Mevcûdât'ın daha çok ilgi görmesi gösterilebilir. Zira bu eser uzun yıllar Osmanlı medreselerinde okutulmuştur. Ama Kazvinî'nin daha çok bölgesel coğrafya ile alakalı olan Âsâru'l-Bilâd ve Ahbâru'l-İbâd'ı,

Tarih ve coğrafya, etki alanları geniş ve geçmişi eskilere dayanan iki bilim dalıdır. Her iki bilim dalı zaman içerisinde gelişimlerini sürdürmüşler ve bugünkü pozisyonlarına ulaşmışlardır. Bu süreç içerisinde kimi zaman yan alanlardan yararlanarak kendileri ilerleme kaydetmişler, kimi zaman da farklı bilim dallarının ortaya çıkmasına aracılık etmişlerdir. Tarihi coğrafya işte, böylesine bir gelişim sürecinin ürünüdür.

21. yüzyıl dünyasının ilişkiler ağında İslam, Hıristiyan ve Yahudi dinleri arasındaki mücadelelere tanık olmaktayız.20. yüzyılın son dönemlerine kendini iyiden iyiye hissettiren bu mücadeleler, yoğunlaşarak ilerlemekte ve dünya gündemini oluşturmaktadır. Özellikle son dönemlerde Filistin´de yaşananlar, bu ilişkinin İslam-Yahudi boyutunu, Amerika-Irak arasındaki çatışma ise İslam-Hıristiyan boyutunu yansıtmaktadır.