Siz kimsesiz bir yenilgisiniz benim gibi Bir horozun son çırpınışıdır gömleğiniz

Ve olan oldu. O yoğunluktan önce Yaprak Dili sızdı. Dünya. Gün. İlk olarak. Ve Göç. Herkese ne de çok yakışıyor. O çıkılan yamaçlar ve dağ çağrılarına doğru genişledi. Sonra kendisine döndü. Kanamanın mı demeli, yoksa önlenemez bir gerilimin olanca ağırlığı ile dillenmesi mi demeli. Aşk vurdu suya. Sonrası. Hep dua olarak, dönüp dolaşıp bir dua olarak diz çöktü. Ama ateşini kollayarak, İbrahim de dört kuş göndermişti dağa. Eskiler anasır-ı erbaayı önemserdi. Bunu bildi ve Ölüm dilinin kıyısında Vardım nari

Bu çalışmanın bir iddiasının olmadığını biricik amacının; Türk şiirinin bütünüyle zaman zaman sıcak dostluk kurmak isteyeceklere bir başucu kitabı olabilme arzusu taşıdığını belirtmek isteriz.